Sigurður Lúther afi minn.

Ég var fá í hendurnar gamla minningargrein ritaða árið 1959 af Jóni Sigurssyni frá Ystafelli fyrir norðan um afa minn Sigurð Lúther frá Fosshól.

Minningargreinin er löng og þar kemur margt fram. En ég ætla aðeins að stikla á stóru úr ágripi þessarar greinar.

Þar segir orðrétt:

"Sigurður Lúther frá Fosshóli var landskunnur maður og ógleymanlegur. Hann var svo sérstæður og frumlegur, að um hann mynduðust þjóðsögurí lifandi lífi. Allar hnigu þær að hinu sama: Hve fljótur hann var að finna svör sem hittu beint í mark,hve hjálpfús hann var, drenglyndur og greiðvikinn. Ég efa að aðrir samtímamenn hansÍslenskir hafi aflað sér almennari vinsælla."

Margir þekktu þennan mæta mann og þegar þeir heyra nafnið mitt þá ósjálfrátt spyrja menn hvort tenging sé við það í Sigurð Lúther frá Fosshóli, svo þegar menn hafa fengið það staðfest þá koma sögur, margar sögur og gjarnan hef ég skemmt mér vel yfir þeim, enda sega þær allar frá því hversu góður afi var og hversu úrræðagóður hann var.

Það kemur glöggt fram að afi var bíladellukall, eiginlega svona jeppakall og það hef ég greinilega fengið frá honum.

Margar góðar sögur á ég frá þegar afi var að glíma við óveður en aldrei gafst kallinn upp á að keyra.

Oft sagði móðir mín heitin að gamli hefði vakað yfir mér ef ég lenti í einhverjum raunum í jeppaferðum mínum og ég held það sé staðreynd að þegar ég og Svava sysir mín lentum í bílslysi í hans slóðum fyrir all mörgum árum (Svava velti bílnum mínum) þá hafi afi stýrt því að ekki fór verr.

Einhverntíma heyrði ég sögu af því þegar hann keyrði óvart yfir ísilagt Ljósavatn  í Ljósavatsskarði, en vegna veðurs sást aldrei út úr bílnum. Afi sagðist allan tíma hafa vitað hvar hann vær, vegna veðurs ákvað hann að fara styðstu leiðina. Fræg er einnig sagan um járnkallinn sem hann rak í gegnum gólfið á jeppanum og notaði sem bremsur.

Enn með þessari minningargrein sem ég var að fá í hendurnar fylgja nokkrar sögur af gamla sem ég hef ekki heyrt áður og verður gaman að glugga í þær.

Þess má til gamans geta að afi hét Sigurður Lúther Vigfússon og ákvað mamma að skíra mig alla leið í höfuðið á honum og því heiti ég Sigurður Lúther Vigfússon Gestsson. 

Held að mamma heitin hafi fengið sér aðeins of mikið messuvín fyrir athöfnina, en það er bara gaman af því.