FÖSTUDAGSPISTILL

Eitthvað er farið að lengjast á milli pistla hérna hjá mér og því hef ég ákveðið að á hverjum Föstudegi komi svokallaður Föstudagspistill. Í þessum pistlum verður ætíð eitthvað gáfulegt sem allir geta tekið með sér inn í helgina.

Það er kannski ekki úr vegi að byrja á speki sem vinur minn sagði við mig nú í hádeginu, en hún var þannig:

Lúther ef þú hlustar ekki á konuna þína þá muntu missa af einhverju.

Algerlega hverju orði sannarra í mínu tilfelli eða hvað? Það er nú bara kannski þannig að það er allt í lagi að missa af hinu og þessu sem konurnar okkar sega. Annað getur að sjálfsögðu bjargað lífi okkar og öllum hnettinum.

Þessa dagana er allur heimurinn að tala um hversu hollt er að hreyfa sig reglulega. Í þessa umræðu hefur fólk blandað saman orðum eins og mataræði, útivist, göngutúrum og öðrum hlutum sem fáir skilja. Ég hef samt ákveðið að taka þátt í þessu því ekki vill maður verða útundan. Hef ég því ákveðið að fara alla vega 3 sinnum í viku út að hjóla á krossara. Með því fæ ég hreint loft ofaní lungun á talsverðum meiri hraða en meðal maður sem gengur eða hleypur.

            -----------------------------------------------------------------------------------------------------

Ég vil ljúka þessum Föstudagspistli mínum á allt öðrum nótum en hér að ofan, því í vikunni fékk ég þær fréttir að góður fjöldskyldu meðlimur hefði tekið þá ákvörðun að vilja ekki vera lengu með okkur í þessum heimi.

Síðustu 2 sólarhringa hef ég mikið hugsað um þetta og hefur þetta fengið þó nokkuð á mig.  Í gegnum mína ævi hef ég sjálfur upplifað ýmislegt sem mér hefur þótt betur mátt fara og það hefur alls ekki alltaf verið dans á rósum. Síðustu misseri hef ég verið sáttari með hverjum deginum og aldrei skilið betur en í dag hversu mikilvægt er að eiga góða að. Oft er maður þeim verstur sem er manni bestur. 

þegar fólki líður orðið þannig að engin munur er á nóttu og degi er sársaukinn orðin mikill. Erfiðleikarnir orðnir þannig að engin lausn sé til. Einu samskiptin sem manni langar að hafa eru við sjálfan sig og snúast eingöngu um hversu slæmur maður sé.

Þannig líðan á ekki nokkur maður skilið.

Hugsanir eins og ef hann hefði talað eða reynt eitthvað allt annað sitja fast í manni, en maður fær ekki svörin. Það eina sem maður getur reynt er að hugsa jákvætt til viðkomandi.

En það situr samt fast í manni hversu mikill sársukin og angistin var orðin.

Það býr eitthvað gott og fallegt í okkur öllum og það er okkur að virkja það fyrir okkur sjálf og einmitt fyrir alla aðra. Við skiljum öll eftir okkur verðmæti  sem engin annar hefði getað gert.

Þú varst góður maður og ert kominn á góðan stað.

Þú skilar kveðju.