Ég er á lífi.

Hef verið með þráðlát eymsli í öxl sem leiðir niður í brjóstkassa eftir árekstur við ljósastaur s.l Laugardagskvöld ekki skamma mig, þetta var mikið meira staurnum að kenna en nokkurn tíma mér.

Strákurinn minn sem er 3 ára er afskaplega duglegur að minna mig á það nokkrum sinnum á dag að ég hafi brotið bílinn hans afa síns, segir það eiginlega öllum sem hann kemst í návígi við, það er orðið soldið neyðarlegt að farameð hann á leikskólann.

Það var nú samt þannig að þetta tiltekna Laugardagskvöld var ég að vinna með starfstúlku hjá mér sem er ný komin með bílpróf og hún var eitthvað nerfus við að aka heim því það fór að kafsnjóa, ég hafði mikið fyrir því að útskýra það fyrir henni að ég væri frá Akureyri og þetta kölluðum við ekki snjó, við Akureyringar værum þeir einu sem kynnum að aka í hálku.

Það var svolítið vandræðalegt að útskýra þetta svo allt fyrir henni eftir helgina.

Seinnipartinn í gær og í allann dag hefur öxlinn háð mér mikið og sársaukinn þannig að ég hef átt erfitt með svefn. Því er suðað í konunni sem er hjúkrunarfræðingur að fá nudd en það er nú eins og sagan af rafvirkjanum sem var alltaf með kertaljós heima hjá sér.

En hafið ekki áhyggjur af mér, ég næ mér.